İnsanın içinde büyük olan şeyi anlatmak için kullandığımız deyiş "Amor fati"'dir: Olup bitenlere yanlızca tahammül etmekle kalmayıp onları sevmek. Asıl önemli soru kesinlikle bizim kendimizden hoşnut olup olmadığımız değil, genel olarak herhangi bir şeyden hoşnut olup olmadığımızdır. Tek bir ana "Evet" dediğimizi varsaydığımızda, aynı anda hem kendimize hem de bütün bir varoluşa "Evet" demiş oluruz. Çünkü ne bizim içimizde ne de nesnelerde bir şey kendi kendine yeter. Eğer ruhumuz tıpkı gerilmiş bir halat gibi yalnızca bir tek kez mutlulukla titreşip çınlamışsa, bu tek ve benzersiz olayın oluşması için bütün bir sonsuzluk gerekmiştir ve bütün sonsuzluk, bizim "Evet" dediğimiz o benzersiz anda kabul edilmiş, kurtarılmış, aklanmış ve onaylanmış olur. 'Nietzsche'